όπως παλιά, εκεί, κοντά στην πόρτα
μ`αυθάδεια πέρασες το ώριμο κατώφλι μου
για σένα απόφαση να παίξεις απ`τα νώτα
καυτό παιχνίδι με τη σάρκα, το ζωγράφισες !
εκεί που έμπηξα τα νύχια με μανία
στη χαραμάδα του μυαλού μ`αναίδεια τρύπωσες
κι ο βιασμός του, μια θεσπέσια ελεγεία
μ`έριξες κάτω, σα σφαχτάρι στο λιθόστρωτο
κι άρχισες άγρια τα χείλη να δαγκώνεις
κι ενώ σκεφτόμουν,"μαγικός που`ναι ο έρωτας"
εσύ συνέχιζες να θες να με ματώνεις
πόσο ριγώ όταν σε θέλω κι ονειρεύομαι
ένα δικό σου προσκεφάλι να πλαγιάσω
κλίνω το γόνυ στη ντροπή και στο παράλογο
είμαι γυναίκα κι όχι άγγελος ν`αγιάσω
έτσι σε παίρνω κάθε νύχτα στο κρεβάτι μου
και κοκκινίζουν απ` το άγγιγμα κι οι τοίχοι
όταν σπασμούς σου στέλνω μέσα απ`την ανάγκη μου
και ερωτόλογα πνιχτά, άναρθροι ήχοι..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου