« β ρ α σ μ ό ς »

 

βρε δε με παρατάτε εκεί όπου πατάτε
συνήθισα να ζω
να ζω και να παλεύω με σταθερά πιστεύω
κι εμένα για Θεό

να στύβω και την πέτρα κάτσε αν θες και μέτρα
δεν βγαίνουν τα κουκιά
ο χρόνος είναι χρήμα κι η αρετή στο μνήμα
θα μπει γιατί είν`κακιά

θρησκεία και πατρίδα μαζί και η ελπίδα
στην τούρτα για κεράσι
μπουκώθηκα, ωστόσο θα φάω για να νιώσω
πως σκάζουνε στη βράση..