Πέμπτη 8 Μαΐου 2014

« ο νοικάρης »



τι κι αν ήταν νοικάρης της, ένοιωθε νοικοκύρης
άρχοντας του σπιτιού και δαμαστής των θέλω της

όλα αυτά βέβαια, με το μυαλό του μπαϊράμια
γιατί εκείνης, ήταν ο χρόνος που της πέρασε ισόβιο χαλκά
της σένιαρε το μούτρο με μια διακριτική σκληράδα
που κάθε που κοίταζε το είδωλο της
έβλεπε την όψη της στέρησης σε όλο της το μεγαλείο

ανεξάρτητα αυτού του γεγονότος, δεν σκόπευε
να ενδώσει στον όποιον περαστικό νοίκιαζε το δωμάτιο,
αλλά στόχευε παράλληλα πως θα την βάλει στο χέρι, ποτέ !

γι αυτό, πάντα τον κοιτούσε με νόημα
σα να περιχαράκωνε τα δικά του όρια
σα να έβαζε στεγανά στις σκέψεις του
σα να του έλεγε βουβά, «όχι πολλά θάρρητα μαζί μου»

αυτός όμως, όταν έλειπε από το σπίτι της,
έψαχνε να βρει, μέσα στα άπλυτα εσώρουχα
ό τι τον έστελνε σε άλλη διάσταση, αναπνέοντας την ολόκληρη

τίποτα δεν τον σταματούσε για να την θέλει ασφυκτικά

έτσι μια μέρα τον βρήκε να «πονά», διπλωμένος στα δυο,
να την «σφίγγει» και να την ζητά, να της απλώνει τα χέρια

τον έδιωξε η σκύλα.. κι ακόμα τον θέλει..







Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου