μπορεί να έπαιζα στο "Ζ" πρώτη μούρη
άλικο χρώμα ζωηρό και ένα σφίξιμο απαλό
απ`άγιο χέρι, στοργικό, που μ`είχε γούρι
αλλά ξεχάστηκα
ίσως να είμαι ακορντεόν, σε ένα "Θίασο" ψυχών
με πλέρια χρήση από αταίριαστο μπουλούκι
κάθε που ερχότανε λοιπόν, πάτσι το χτες με το παρόν
- ασυμφωνία κυριών - τράβαγα λούκι
κι όμως ξεχάστηκα
ή μήπως γράμμα ερωτικό, που`βαλε ένα αερικό
μέσ`σε μπουκάλι να θρηνεί ό τι έχει χάσει
να ψάχνει κάποιον δυστυχώς, σε μια ταινία προσεχώς
να βρει στο δρόμο του, να μη το προσπεράσει
μα πάλι χάθηκα
παίρνω στα χέρια τη ζωή μου τελικά
να`μαι απόφαση μιας "Νύχτας που θα μείνει"
να στροβιλίζομαι βοριάς στα λαϊκά
ν`ανάβω βλέμματα, να σβήνω αδρεναλίνη
να κλαίω για σένανε, που χάνω, ειδικά
σαν μια γυναίκα, που για έρωτα διψά
και ό τι γίνει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου