να λάμπουν σαν ρουμπίνια στο τραπέζι
περάσανε τα χρόνια βιαστικά
κανένας τώρα αγάπη δε σε παίζει
αθώα στιχάκια γράφεις μυστικά
θα γίνει πάλι φέτος το αντέτι
σε μια βδομάδα όλα ονειρικά
κι εσύ μετράς δυο δυο πλέον τα έτη
βαμμένα πράσινα αβγά
αλλάζεις και το ύψιλον με βήτα
φαγώθηκαν τα χρόνια ξαφνικά
και έμεινε ένα τέταρτο απ`την 'πίτα'
άσπρες κουρτίνες όλα παστρικά
η ομορφιά ν`αστράφτει μέσ`το σπίτι
και τα φαινόμενα κοιτάς τα αστρικά
μ`ένα φεγγάρι να γελά απ`τον φεγγίτη
βαμμένα χρυσοκίτρινα αυγά
κάνουν παρέα σιωπηλή στα όνειρα σου
όσα δεν πρόλαβες να βάψεις με μπογιά
μια κι έχει σίγουρα περάσει η μπογιά σου
ευχαριστώ πάρα πολύ, το εννοώ..
ΑπάντησηΔιαγραφή