όχι πολλά, ποτέ πολλά
αλλά ικανά να την χορτάσουν
ούτε στολίδια ή λεφτά
ούτε τα λόγια τα παχιά
αυτή πάντα έτρεχε
και άιντε να την φτάσουν
χορτάτο μάτι..
έλεγε πάντοτε, να δεις......
πως η μιζέρια της ψυχής είναι σαράκι
καθόταν σκάρωνε που λες,
ρίμες απλές, καθημερνές
κι όλο σχεδίαζε
ταξίδια με μεράκι
ταξίδια υπέροχα του νου
με το βαρκάκι του μυαλού
που του`βαλε κατάρτι ν`αρμενίζει
κι έπιανε πάντα τις μικρές
τις ώρες της ψυχής μονές
που μόνο το ένστικτο
μπορεί να τις ορίζει
έτσι την βρήκαν μιαν αυγή
να προσπαθεί ματαίως να βγει
από ένα όνειρο που ήτανε φευγάτη
είχε τα μάτια ανοιχτά
κι ένα χαμόγελο πλατιά
μια και σχεδίασε
έναν θάνατο - απάτη..
Το ΣΠΕΣΙΑΛ,
ΑπάντησηΔιαγραφήτο αδικεί........