γιατ`ήθελα πολύ να με λυτρώσει
να ζήσω τη λαχτάρα ενός μωρού
κι αρμύρα το κορμί μου να αλώσει
με πήρε στην ορμή του απαλά
σαν φρέσκος εραστής που ανιχνεύει
το σώμα που με τόση πεθυμιά
ζητά για να χαρεί και να λατρεύει
μα ξάφνου φίδια γίνηκαν τα χάδια
έχασα μονομιάς ό τι φορούσα
τα τούλια, τα μετάξια, στα σκοτάδια
κι εκείνο το βραχιόλι π`αγαπούσα
με βίαζε ένα όνειρο ωστόσο
με τρέλαινε, με χόρταινε στ`αλήθεια
κι ενώ ήθελα πόθο για να νιώσω
μου φάνηκε πως έσκουζα βοήθεια
κανείς ! ο εραστής κι η ερωμένη
να ασελγούν την ώρα του μαντάτου
που διάπλατα στα μάτια τυπωμένη
πνιγμός, έγραφε η μάσκα του θανάτου..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου