μια και πλέον δεν έφτανε μόνο ένας μισθός
ως γνωστόν ετρέφετο σαν ένα σπουργίτι
αλλά εις το ίδρυμα, έβγαινε ακριβός !
πενιχρά η σύνταξη είχε καταντήσει
που`παιρνε ο άνθρωπος μέσα από το ΝΑΤ
τα λεφτά δεν έφταναν για να κατουρήσει
βλέπετε ακρίβαιναν ως και τα slipad
έτσι τον βολέψαμε πάνω εις το σκρίνιο
δίπλα στο τηλέφωνο, πλάι στην τιβί
σαν ένα ενθύμιο, σεβαστό κειμήλιο
ακριβό γραμμάτιο, μη τσαλακωθεί
κι από κει μας έριχνε, νερωμένο βλέμμα
κι ας ψυχανεμίζονταν όλες τις ειδήσεις
την κατάντια ανθίζονταν στο ίδιο του το αίμα
που τον πισωγύριζε για διευκολύνσεις
αχ, νταγιάντα βρε παππού, ζήσε λίγο ακόμα
γιατί αν καλοσκεφτείς, πώς η ζωή τα φέρνει
σκηνοθέτες θα μας δεις, στο δικό σου πτώμα
να γυρίζουμε ξανά, " Γουίκεντ στου Μπέρνι "
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου