ενώ με τ`άλλο έστριβες την τύχη μιας πεντάρας
κι εκεί που τσάκιζα καπνό σκεφτόμουν τι γυρεύεις
να τυραννάς τα σωθικά στα τάστα μιας κιθάρας
σε λίγο σαν βαριόσουνα, έπιανες κομπολόι
πότε ρουφούσες με τη μια κι άδειαζες το ποτήρι
σ` ένα παμπάλαιο πικάπ έσκουζε μοιρολόι
κάτι παλιά θυμόσουνα κι έπινες ξεροσφύρι
μια λάμπα ετσιτσίριζε να πει στα μερομήνια
να σπλαχνιστούνε τη σοδειά, του μισεμού τον μόχθο
κι εσύ εκεί βολόδερνες στης φτώχειας τα χαίρια
ματώνοντας τα δάχτυλα σ`έναν μπατίρη πόθο
έτσι λοιπόν σε άφησα, ανάμεσα στις ώρες
να ξεψυχά στο χέρι σου ο ήχος της πεντάρας
και πάλευαν οι ρίμες σου σαν μοίρες μαυροφόρες
να γίνουν πρωτοτράγουδα μιας γέρικης κιθάρας..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου