 |
μέσ`τα πορνεία του Μπαγκλαντές
εκεί που μοιάζουν οι ψυχές με καταιγίδες
πόσο ματώνουν τα κορμιά
χωρίς ανθρώπινη αγκαλιά
και ζητιανεύουν την χαρά ως κι ελπίδες
πόσο τα σώματα πονούν
πόσο τα βλέμματα ριγούν
κι 'η ηδονή' ξεσπά με ψεύτικα σινιάλα
φοβάται μήπως προδοθεί
κι αφήσει λίγο να φανεί
πόσο της λείπει της μητέρας της το γάλα
ω ! πόσο απάνθρωπες βροχές
νυχθημερόν στο Μπαγκλαντές
κει που ο αγοραίος δεν τολμά να ξαποστάσει
κει που τα σώματα 'επαιτούν'
κει που οι καρδιές αιμορραγούν
και τρέμει την ηχώ η φωνή, για να ξεσπάσει..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου