« λάμπω, λάμπεις, λάμπει »

 

μια λάμπα πετρελαίου από`κείνες τις παλιές
απ`αυτές που σε γυρνάνε σ`εποχές αλλοτινές
βγήκε πάλι στο σαλόνι εν ελέω Θεού, που λες
και χτυπιόταν ν`αποδείξει πως δεν είναι τενεκές

την εβάλαν να μοστράρει παραπλεύρως μιας Limoges
κι αφού συναρμολογήσαν τα δυο μέλη της ορθώς
της φαινόταν της καημένης σαν φτωχούλα συγγενής
-χαλεποί οι καιροί μας βλέπεις-
και την αριστοκρατία πως να συναγωνιστείς ;

ξάφνου σβήσανε τα φώτα αμαρτίες της ΔΕΗ
και την πλήρωσε η κοκότα η Limoges η φοβερή
της γυρίσανε την πλάτη ως και τα ξεσκονοχάδια
κι έμεινε στο ροτοντάκι για να καίει μόνο σκοτάδια

πάλι άστραψε η άλλη δίνοντας ξανά το φως της
μ`αν πλησίαζες κοντά ετσιτσίριζε ο λυγμός της
«έτσι κλαίει μια αντίκα την ζωή σαν στερηθεί
δεν ακούγεται, υποφέρει και το παρελθόν θρηνεί»..