« α γ ό ρ ι α »

« α γ ό ρ ι α »

πόσο μου αρέσουν τα ανέμελα αγόρια

με την υπέροχη αθωότητα στο βλέμμα

και στο κορμί τους να κοχλάζει φρέσκο αίμα

όταν οι ορμές θέλουν με έρωτα να σβήσουν

πόσο μου αρέσει ο αθώος δισταγμός

η τρομαγμένη άστατη τους εφηβεία

που κυβερνά τα σωθικά τους με λαγνεία

κι απελπισμένα ψάχνουν κάποιον να δοθούν

πόσο λατρεύω αυτές τις άχαρες ντροπές

με τον ωραίο από μάλαμα σταυρό

που κόβει βόλτες γύρω γύρω στο λαιμό

για να θυμίζει τις παιδιάστικες στιγμές

πόσο θαυμάζω άπειρα χέρια με λαχτάρα

και με τα νύχια φαγωμένα από ανία

ή από συναίσθημα που φέρνει τυραννία

να γρατζουνάνε που και που καμιά κιθάρα

θα`θελα τόσο ν`αγκαλιάσω αυτά τ`αγόρια

να τα κοιμίσω μέσ`της χούφτας μου το ψέμα

να γίνουν στάλες της βροχής μ`ένα μου νεύμα

και να τα πιω και να τα πιω και να τα πιω..