πόσα νοιώθει ένα σπίτι όπου κουβαλά ψυχές
που τραβά η κάθε μία, την δική της πάντα ρότα
αλλά μένουνε οι ρίζες στα θεμέλια του βαθιές
πόσα καίει ένα σπίτι, στο δικό του παλιοτζάκι
όταν πρέπει για να βάλουν στην πυρά του τις καρδιές
καίει αλύπητα τους πόνους, καρδιοχτύπια σαν σαράκι
καίει έρωτες λησμόνους, καίει ξενύχτια, καίει χαρές
πόσα κρύβει ένα σπίτι, σαν σφαλίζει πίσω η πόρτα
όταν μένουνε μονάχες οι δικές του οι μορφές
που θα φύγουν κάποια μέρα, με σβησμένα όλα τα φώτα
σα νταλίκες, που ξοδεύουν, στα χιλιόμετρα ζωές
ένα σπίτι στέκει βράχος, να θρηνεί μέσα στο χρόνο
μια αρχοντιά που το παιδεύει, σαν ανάμνηση και μόνο..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου