" το παλιό δεντρί "

το κόβουν το παλιό δεντρί με τα θλιμμένα φύλλα
το κόβουν και δε νοιάζονται, ακόμα κι αν πονά
κι αυτό κοιτά αμίλητο, μια και θα γίνει ξύλα
για να ζεστάνει ενοχές όταν πάρει φωτιά

του ξεριζώνουν την καρδιά, οι "τίμιοι" ξυλοκόποι
λες και αυτό δεν έδινε ποτέ του τους καρπούς
και μια σκιά, που πήγανε χαμένοι όλοι οι κόποι
κι εσύ που πρώτος άρχισες, κωφεύεις, δεν ακούς

ναι, δεν ακούς το κλάμα του και τον βουβό λυγμό του
γιατί δεν κλαίει φανερά, μονάχα με βοριά
το δέντρο υπερήφανο θρηνεί τον εμπαιγμό του
μα πάλι ονειρεύεται ταχιά να`χει κλαδιά

να δώσει φρέσκες άνοιξες σε κάτι ονειροπόλους
να δώσει τα κλωνάρια του, να πάρει αγκαλιές
από ζευγάρια έμορφα ή κάποιους οδοιπόρους
που εκτιμούν τον ίσκιο του, σαν τις μικρές χαρές

το κόβουν το παλιό δεντρί, οι "έντιμοι" της ζήσης
δεν θα σου πούνε το γιατί, ακόμα κι αν ρωτήσεις..