πλυμένο από θάλασσα κι από χοντρό αλάτι
με μια κιθάρα συντροφιά για να ξοδεύεις τα παλιά
και να μιλάς με το νοτιά σε ουρανού κατάρτι
εσύ, που τηνε επόνεσες σα γένναε εκείνη
π`άφησες την λαχτάρα σου γι αυτή, να γεννηθεί
εσύ, που καις στα στήθια σου του έρωτα καμίνι
και κλαις για τις οδύνες της από μικρό παιδί
εσύ, που η μοίρα σ`έταξε να τραγουδάς μπαλάντες
και να ξοδεύεις τον σεβντά, παθιάρικα στα τάστα
σ`εσένα θα`ρθει η ανατολή και ο γλυκός λεβάντες
για να σου κλέψουν το φιλί και να το πάνε στ`άστρα..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου