πριν το νερό ένα φοντάν, χαμένα λόγια αλλού
ο έρωτας πλάτες ποιεί στης τσέπης το χατίρι
κι εσύ τη νύφη πλήρωσες ενός συμβιβασμού
χαϊδεύεις το σημάδι της στο μέρος που γλιστρούσε
εκεί που την καμάρωνες -νόμιζες θα την χάσεις-
μα μόνη σου την έβγαλες, είπες πως σ`ενοχλούσε
και κάπου την χαντάκωσες γιατί θες να ξεχάσεις
πάντα θ`αχνίζουν τα ψωμιά ευωδιαστά στο φούρνο
μοσχοβολά ελκυστικά ο "ιππότης" στη βεράντα
κι εσύ Τάφο Ομαδικό σκέφτεσαι ν`αγοράσεις
να θάψεις τα αισθήματα πριν κλείσεις τα σαράντα
τον έχτισες τον Τοίχο σου χτίσε και τα Κελιά σου
χρωμάτισ`τα με δάκρυα τάξε τα στην Αστάρτη
τον έρωτα αποδύθηκες, κράτα την προξενιά σου
κήδεψε και το γάμο σου μιας κι ήτανε απάτη..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου