« Ο Μονόλογος του Ληστή »

 

jean michel basquiat

δεν το περίμενα Χριστέ κι εσύ σαν τον Πιλάτο
να νίψεις τα χεράκια σου μπροστά στο "συνδικάτο"
δεν το περίμενα ο φτωχός να πάρεις και το νόμο
εσύ που έδινες άφεση κι είχες σταυρό στον ώμο

δεν το περίμενα ποτέ την πλάτη να γυρίσεις
κι εμένα που μετάνιωσα να με περιφρονήσεις
τώρα αμανάτι απόμεινα`κει πάνω καρφωμένος
ως να`βγει αυτή που σπαρταρά και νιώθω προδομένος

να απορώ πως έφτασες σε τούτο το σημείο
ένα χαστούκι για να τρως και να επιστρέφεις δύο
σημάδι είναι των καιρών, ζω την πραγματικότητα
και λάβαρο των ταπεινών, η επιθετικότητα !

έτσι κι εσύ Θεάνθρωπε χωρίς να διευκρινίσεις
έθεσες σε εφαρμογή τις αναθεωρήσεις
τι να σου κάνει το λοιπόν, "νηστεία και κατάνυξη"
Εσύ`σαι ο κούκος και ρωτώ, πότε θα φέρεις άνοιξη