βαριά την καλημέρα τους και την καλή κουβέντα
στο πέτο το χαμόγελο στα χείλη το κακό
και στην ψυχή ζήλια στυφή, που πικροκαίει σαν μέντα
κι όταν πεθάνει ο γείτονας κλαίμε γιατί τον χάσαμε
μα όταν ήταν στη ζωή, μετά χαράς τον θάψαμε
τα υλικά ποθήσαμε των άλλων αγαθά
κι αφήσαμε στ`αζήτητα όλη την καλοσύνη
ένα σαράκι μόνιμα μας τρώει την καρδιά
έχει χαθεί η ανθρωπιά μαζί κι η ντομπροσύνη
κι όταν πεθάνει ο γείτονας κροκοδειλέ τον κλάψαμε
γιατί όταν ήταν στη ζωή, μετά χαράς τον θάψαμε..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου