καιρός φέρνει το ζάχαρο, ρυτίδες και προγούλια
καιρός χρωστάει βάσανα και μόνος του τα λύνει
καιρός χαρίζει αρθριτικά μα και χοληστερίνη
κάποτε ήσουν μια αγκαλιά, όλ`όνειρα γεμάτη
τώρα πλέον εγέρασες και έχεις και προστάτη
κακά μαντάτα στο κορμί, κακά στην κεφαλή σου
αυτή προσποιείται οργασμό κι εσύ κεράκι στο Θεό
να ανακτήσεις γόη μου, την αναστήλωση σου
κι ενώ του τάφου σιωπή πας να κρατήσεις άκρα
τα καταπίνεις δύο δυο στη ζούλα τα Viagra
τι απομένει το λοιπόν ; φάε κανά κοψίδι !
άκουσε και καμιά πενιά, πιες και μια τσιπουρομουριά
κι αν θες να κάνεις εκδρομή, μέχρι το Γαλαξίδι
για να μη σου`βγει ξίδι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου