αυτό που κληρονόμησα κι άλλαξε τοίχο
και συλλογιόμουνα, πως χάνονται οι άνθρωποι
και είναι αδύνατον και σένα να πετύχω
αυτό το κάδρο πάντα με συντρόφευε
επάνω απ`το κρεβάτι μου για χρόνια
βουτούσα τα όνειρα μου και χανόμουνα
και μπέρδευα τις θύμησες, λουλούδια στα σεντόνια
φεύγουν οι άνθρωποι ίσως περνούν στη λησμονιά
κι αν διασωθούν τα ενθύμια, αλλάζουν τοίχο
έτσι κι εγώ θε να γυρνώ στα παλιατζίδικα
μη τύχει μάτια μου εκεί και σε πετύχω..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου