Τρίτη 15 Ιουλίου 2014

« α ε τ ο ί »



πλοία πολλά ναυλώσαμε καθένα μια ιστορία
πορείες υπερήφανες να γράψουμε ζωή
και ρίμες ζωγραφίζαμε ωσάν του Καββαδία
μα για πυξίδα είχαμε όλο μια αναβολή

άνοιξες ανταλλάξαμε με δήμιους χειμώνες
στις τρικυμίες πνίγαμε κάθε αναποδιά
γελούσες και μου έλεγες θα βγούμε Ροβινσώνες
γελούσα και σου έλεγα θα μείνουμε παιδιά

μια μέρα αποφασίσαμε όχι άλλο καράβια
στο όνειρο ν`αράξουμε που τάζει η στεριά
και μόλις συμφωνήσαμε πετάξαμε στ`αμπάρια
όλες τις αναμνήσεις μας μαζί και την καρδιά

και από τότε τριγυρνά στα μέσα μας παράπονο
και από τότε ζώνει μας ένα πικρό γιατί
μια και το ξέρουμε καλά της μοίρας μας το άδικο
να γεννηθούμε σε κλουβιά ενώ είμαστ`αετοί..

1 σχόλιο:

  1. για τον κ.Τάσο Ορφανίδη

    ευχαριστώ πάρα πολύ γι αυτό το blog..
    είναι το μόνο δείγμα από τα δώρα της καρδιάς μου..
    και θα σωθούν χάρη σ`εσένα, είμαι ευγνώμων..

    ΑπάντησηΔιαγραφή