κι αν το μπλε των
ματιών σου
στο`χα πει πως κι
αυτό με διχάζει
μία θάλασσα βλέμμα
πως μπορώ
να αντέξω ακόμα ;
να με βρέχει με
δάκρυα
να θολώνει σε κάθε
σου νεύμα
κι ένας λόγος γλυκός
της ψυχής σου τα
σπάνια κοράλλια
σε κοιτώ σε κοιτώ
και προσεύχομαι να
πεις και πάλι
όλα όσα μου έχεις
κρυφά
τρυφερά φυλαγμένα
στο δικό σου ποθώ
για να βγω
της καρδιάς
ακρογιάλι
λίγα σπίρτα φωτιά να
καώ
και να κάψω και
σένα..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου