« Κ α σ σ ι α ν ή »

« Κασσιανή »

 

με σκυμμένο το κεφάλι και σβηστά όλα τα φώτα

την ευλάβεια να παίρνει κάθε σκήπτρο επί γης

χρυσό μήλο να προβάλλει, το κορμί ν`αλλάζει ρότα

και η απόφαση προστάζει, δεν είναι της Κασσιανής !

"Κύριε, τις αμαρτίες τις πετώ απ` το κορμί μου

και το σώμα σου θ`αλείψω αγάπη και μυρωδικά

με τα δάκρυα θα σε πλύνω που αναβλύζουν στην ψυχή μου

και τα άχραντα σου πόδια θα σφουγγίσω με μαλλιά"

"Πάρ`το μήλο βασιλιά μου, δώσε το σε κάποια άλλη

εγώ θέλω μόνο αγάπη και την γνώμη μου να λέω !

και τα 'κρείτω' της γυναίκας κλείνει μέσα μια αγκάλη

είμαι δίπλα στο Θεό μου και γι αυτόν μονάχα κλαίω"

άλλαξε το μήλο χέρι, στα αισθήματα σεισμός

και του σερνικού τον πόθο, μάτωσε ο εγωισμός

άλλη αγάπησαν τα μάτια -όσο ακόμα κι αν θα ζούσε-

σ`άλλη έδωσε το μήλο, μα γι αυτή η καρδιά χτυπούσε..