τρομάζω τα
χιλιόμετρα
μη λάχει και σε χάσω
μη δεν προλάβω για
να δω
τ` άσπρο μαντήλι σου
τρέμει κι η έγνοια
σα θεριό
μη τύχει και ξεχάσω
εκείνο το χαμόγελο
στα χείλη σου
στο σήμερα θα
σ`αγαπώ
σαν της αυγής αγέρι
στο αύριο θα σε ζητώ
άχραντο περιστέρι
παλεύω μέσα μου
σκληρά
μη δεις έρημους
δρόμους
που τους ορίζει η
μοναξιά
ο στίχος που `χω
γράψει
παλεύει και η μνήμη
μου
ίσως μ` άγραφους
νόμους
μη λησμονήσει τη
θωριά
κι εκεί σε χάσει
στο σήμερα θα
σ`αγαπώ
σαν της νυχτιάς
αστέρι
στο αύριο θα σε ζητώ
φευγάτο καλοκαίρι
...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου