« ηθελημένα τον
ερέθιζε »
ήξερε την ώρα που
επιστρέφει
από τη δουλειά του
κατάκοπος
και έπαιζε η σκρόφα
με την μοναξιά του
κι αυτός,
παραδομένος στην κούραση
και στ`ανοιχτά της
σκέλια
την λαχταρούσε
μόνιμα
παίρνοντας την ίδια
πάντα θέση
πίσω από την κουρτίνα
-τάχα να μην τον
βλέπει
ενώ ξέρανε κι οι
δυο-
τεστάροντας
καθημερινά
την γενετήσια ανάγκη
του
με παρατεταμένα αχ
ως να στραγγίσει την
ύστατη σταγόνα
φόρο τιμής
σ` ό τι μπορούσε να
διακρίνει
από την μικρή
απόσταση
που τους χώριζε
ίσως και τίποτα στην
ουσία
μόνο μια αίσθηση
δέρματος
που σιγά σιγά τον
τρέλαινε
έτσι την
φχαριστιόταν πιότερο
δίχως να την
αγγίζει..........
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου