« χ α ρ ι σ μ έ ν ο »

« χ α ρ ι σ μ έ ν ο »

θα σου χαρίσω ένα ποίημα ξεχασμένο

να το διαβάζεις τις βραδιές που μένεις μόνος

θα σου χαρίσω κι ένα ρόδι μου σπασμένο

να βάψει κόκκινο τον έρωτα σαν φόνος

θα σου χαρίσω ένα πιάνο μαύρο σκούρο

με μια ουρά τόσο μακριά σαν τη ζωή σου

να`χει από έβενο ψυχή δεύτερο ρούχο

να`χεις και μένα στο πλευρό πάντα μαζί σου

κι όπως απλώνεις με λαχτάρα τα δυο χέρια

να πάρουν θέση να υπακούσουνε στα πλήκτρα

ζητά η καρδιά να την τρελάνεις κι ας πληρώσει

μιας φαντασίωσης την ποινική την ρήτρα

γιατί ούτε νότες εσύ ξέρεις ούτε πιάνο

σκορπάς μονάχα ζεστασιά και λίγες ρίμες

μόνο μ`αυτές ταξίδια μάτια μου εγώ κάνω

και μια ζωή τις κουβαλώ σ`ονείρων πρύμνες

η μουσική είναι στο σφύριγμα των τρένων

το σ`αγαπώ μέσα σε μνήμες έχω μπλέξει

κι ένα φιλί σε μια γιορτή ερωτευμένων

που αφήνει γεύση βιαστικά, λίγο πριν φέξει..