μεσ` τα κρεβάτια των
ιδρώτων τα στενά
που ξεψυχάν οι
οργασμοί στο άγγιγμα τους
μέσα στα φώτα τα
χλωμά και σιωπηλά
που πνίγουν έρωτες
στιγμής τα βογγητά τους
μεσ` τα φτηνά τα
πατσουλιά που πότισαν "αιώνια"
πάνω στη σάρκα που
αψηφά, τη νιότη και τα χρόνια
εκεί κάπου
σ`αντάμωσα να θες να την ξεχάσεις
και στου μυαλού τις
διαδρομές άλλη να βρεις να πιάσεις
μα, ούτε τον έρωτα
Θεό
ούτε τον ψεύτη τον
καιρό
μήτε το όνειρο θαρρώ
μπορείς για να
δαμάσεις
γιατί, θε να γυρνάς
και ν`αφουγκράζεσαι
ν`αποζητάς πάντα
εκείνο που μοιράζεσαι
στιγμές που έφυγαν
χωρίς ν`αφήσουν χνάρια
βροχές που κλείδωσες
στου νου σου τα ερμάρια
μαζί και έρωτα, σε
μια φωτογραφία
που αποζητά την
λησμονιά
σαν επαιτεία..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου