.jpg)
« ο τυφλός
λαχειοπώλης »
χέρια φτερά,
πλατάγιασμα και χτύπημα το πόδι
μια δρασκελιά γι
αντάμωμα, ξάπλωμα καταγής
λεύτερο σώμα,
πέταγμα, σαν από δέντρο ρόδι
ποιος σου`πε πως θα
έμενες χρόνια ευθυτενής ;
«δε βλέπω το
γκριζάρισμα, δε βλέπω τις ρυτίδες
εγώ έχω μόνο
στήριγμα μπαστούνι και λαχεία
την τύχη μου, την
είπανε μικρό παιδί οι μοίρες
σαν σκάλιζα
αμέριμνος μια μπόμπα με μανία»
χόρεψε γιε του
αετού, πέταξε στα ουράνια
για σένα παίζει το
τζουκ μποξ, να σύρεις τα κοπάδια
πουλιά κι ανθρώποι
σε θωρούν, με τόση περηφάνια
να δρασκελίζεις με
το νου, απάτητα λαγκάδια
«βαράτε ωρέ
βλάμηδες, βαράτε παλαμάκια
γνήσια και
μαγκίτικα, μέσ`του κρασιού τη ζάλη
έτσι, να λέτε
κάποτε, σαν ξηγημένα αντράκια
πως η πιο φίνα
ζεϊμπεκιά, τυφλού ήταν, του Μιχάλη»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου