τα χέρια της
σαφράκιασαν να πλένει
τα ξένα μέσ`τη σκάφη
τα σεντόνια
μα σκέφτονταν πως
θα`ρθουν χελιδόνια
μισούσε να την λένε
«η καημένη»
λουλάκι για
ν`ασπρίσουν στο καζάνι
και άκουγε στο ράδιο
ειδήσεις
τραγούδια, λαϊκές οι
προτιμήσεις
κανείς αυτό που
θέλει δε το φτάνει
ζωή φουρτουνιασμένη
απ`τα δέκα
στη σκάφη μαρτυρούσε
την αλήθεια
εκεί που πλένονται
τα παραμύθια
παιδάκι ήταν κι
έγινε γυναίκα
νερό και ένα όνειρο
να πλέει
να σκέφτεται τον
άπιστο Θωμά της
να τρίβει τον λεκέ
απ` τον γιακά της
ν`απλώνει την ελπίδα
και να κλαίει
σενάριο, που
τελειώνει κάπως έτσι
ασπρίσαν απ`την
πάστρα τα σεντόνια
πετάξαν τα δικά της
χελιδόνια
απόψε στο τραπέζι
έχει γιουβέτσι..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου