 |
| sophia douma |
"..εν τόπω χλοερώ.."
(death metal poetry)
μόνο στα νεκροταφεία
θε να βρεις ομοφωνία
μ' αν τη δώσει καμιά
μέρα
κανενός νεκρού στην
κράνα
θα ανοίξει τα
ματάκια
θα τινάξ` τα
σκουληκάκια
και θα γίνει της
πουτάνας
μπαρ αλά Αμερικάνα
γιατί κι οι νεκροί
τα λένε
a propos κι
αναμετάξυ
σχολιάζουν τον καιρό
την ποιότητα του εδάφους
αν το μνήμα είν`
καθαρό
αν το λάδι έχει
στάξει
αν του τάδε ή του
δείνα
είν` καλύτερος ο
τάφος
τι νομίζετε λοιπόν
πως τελειώνουν οι
καυγάδες
σαν θα φύγει η ψυχή
απ` το κουρασμένο
σώμα ;
τελευταίον ασπασμόν
πριν να ψάλλουν οι
παπάδες
αρχινά το μακελειό
δύο μέτρα απ` το
χώμα
δεν υπάρχει ομοφωνία
ούτε στα νεκροταφεία
πάντα φταίει του
συζύγου
ή ο φίλος ή ο
κουμπάρος
μα το πιο αστείο
είναι
που στην τόση ησυχία
ξάφνου ακούγεται
κατάρα
"α, που να σε
πάρει ο Χάρος" !
κι η απάντηση
αντηχεί
και φαντάζει ιαχή
"άναψέ μου ένα
κερί..
δεν το βλέπεις, ρε
μαλάκα ;
είμαστε κι οι δυο
νεκροί"...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου