« Χαλβαδ(ε)ιάσματα »

« Χαλβαδ(ε)ιάσματα »

καβουρντίζω με αλήθειες τον χαλβά μου

βάζω ζάχαρη όσο πρέπει στο σιρόπι

δέκα μύγδαλα για σένανε καρδιά μου

τα πετώ μεσ`της ψυχής το σορολόπι

σε φαντάζομαι σε έναστρη "λιακάδα"

και το είναι σπαρταρά σαν το χταπόδι

σου γεμίζω το ποτήρι με σουμάδα

το χαμόγελο σηκώθηκε στο πόδι

και κανείς δε ξέρει ποια η διαφορά μας

"το χρυσό" παίρνω για τέτοια επιλογή

κλείνουν μάτι στο μηδέν τα όνειρα μας

συνυπεύθυνα σε λάθος εκλογή

έχουν άραγε τα χρόνια σημασία ;

με ρωτώ και καβουρντίζω τον χαλβά

με κανέλα πασπαλίζω κάθε αξία

που βουτά μέσα στου θέλω το χαβά

έτσι μ`αρέσει, γιατί έτσι με βολεύει

όπως γουστάρω τα γυρνώ και τα μπαλώνω

ευτυχώς που ο χαλβάς δε θέλει αλεύρι

κι εγώ την γεύση σου κρατώ και αργολιώνω.