«
αποστασιοποίηση »
δεν
μας αγγίζει η ομορφιά, την αποφεύγουμε
ούτε
ο λόγος ο καλός, κάνουμε ένα μορφασμό
και
φεύγουμε
δε
μας αγγίζει τίποτα, σκληρύναμε
και
μέσα σε μια μοναξιά σαν από σάρακα σκαριά
απομείναμε
και
κάποιες λέξεις της καρδιάς
που
σ` ένα γράμμα ευλαβικά τις κλείναμε
τον
αποδέκτη τους ζητούν
μα
εμείς, από μελάνι πια ξεμείναμε
ακόμα
και στη μουσική
που
τα όνειρα μας
σαν
παιδιά τα σεριανούσαμε
τράχυνε
Θεέ μου η ψυχή
ζούμε
με άλλα δανεικά
σαν
αποφόρια, που παλιά φορούσαμε
δε
σταματάω στο κακό
σύμμαχο
θέλω τον καιρό
να
ανακτήσω πια κι εγώ την ανθρωπιά μου
κι
ίσως γυρίσει ο τροχός
να
φέρει πίσω ολοταχώς, ό τι απώλεσα
κι
αυτό, είναι η ''χαρά'' μου.
Κάθε φορά αλλιώτικα Υπέροχη!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήσ`ευχαριστώ πολύ Ειρήνη μου !!
ΑπάντησηΔιαγραφήΥπέροχο Πελαγία μου!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφή