« νιάτα φευγάτα »

« νιάτα φευγάτα »

ύστερα ήρθανε οι θύμισες να παίξουν

κρυφτόμπικο και τ` Αη Γιαννιού τις φλόγες

σε μια ασπρόμαυρη παλιά φωτογραφία

στερνή μου γνώση, το μυαλό που το`χες ;

ψυχές αθώες και παιχνίδια στην αλάνα

φούχτες το χώμα και τα ρούχα λερωμένα

πίσω απ`το φράχτη να φωνάζει κάποια μάνα

κι εγώ καρδιά μου να πληρώνω τα σπασμένα

ένα αγιόκλημα την μύτη τυραννούσε

από υπαίθριους με αίγλη σινεμάδες

και στο τηγάνι σαν μαινάδες να χορεύουν

χολοσκασμένοι απ`το κακό τους λουκουμάδες

πόσο περίμενα να γίνει αυτό το πάρτι

για να με πάρεις απ`το χέρι στην βεράντα

και με υπόσχεσης παιχνίδισμα στα μάτια

να παίζω τάχατες μ`εκείνη την τιράντα

σαν κολασμένη τότε πάνω σου κολλούσα

στου Αζναβούρ τις θεϊκές τις μελωδίες

όταν χτυπούσε μπιελά ο ανδρισμός σου

κάτι ν`αγγίξει απ`τις δικές μου συγχορδίες

πλέον μεγάλωσα και σ`έχασα καλέ μου

και οι αλάνες έχουν γίνει πια μπετά

μετέωρη έμεινα στου χρόνου την αιώρα

να παζαρεύω για το πριν, ένα μετά

νιάτα φευγάτα, σπάταλη μου εφηβεία

όλα δοσμένα σ`ένα άλμπουμ με σπιράλ

σαν φυλαχτό στο μοναστήρι στης καρδιάς μου

σας έχω κλείσει μέσ`το άδειο μου mistral..