« κ ά δ ρ ο »
χτύπα στον τοίχο ένα καρφί
έφυγα, κρέμασε με
βάλε με σαν ενθύμιο
σαν ζωντανή ανάμνηση
ψηλάφισε με την αφή
μ`αυτή προστάτεψε με
και κάνε με πιο δυνατή
πιο όμορφη απ`την άνοιξη
εγώ από κει θα σου γελώ
θα γνέφω στις σιωπές σου
σαν μια εικόνα σου σεπτή
με νοιάξιμο μιας μάνας
που πεθυμά να στέκεται
σαν ίσκιος στις χαρές σου
να`ναι για σένα η φωνή
απόηχος καμπάνας
πάρε και τα πινέλα σου
και δώσ`μου λίγο χρώμα
να λάμπουνε τα μάτια μου
να μην είμαι θλιμμένη
να σε ζητά η σκέψη μου
ας κρέμεται το σώμα
να με πονάει το καρφί
να σε κοιτώ, να σ` αγαπώ
κι ας είμαι πεθαμένη..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου