« ο μ ο ι ό τ η τ ε ς »

« ο μ ο ι ό τ η τ ε ς »

πόσο μοιάζουν τα ποιήματα μεταξύ τους !

σαν αδέλφια δίδυμα μοιάζουν

εκφράσεις και λέξεις πανομοιότυπες,

ξελασκάρουν και παίρνουν πάντα την ίδια κατηφόρα

αγκαλιασμένες ή κρατώντας αγκαζέ η μια την άλλη

ευτυχισμένες, μπορεί και ζαλισμένες από την επιτυχία

βαρύ πιοτό η επιτυχία, λες κι είναι αψέντι

σε μεθά, σε παρασύρει, σε ηδονίζει

έστω κι αν παίζει με το εφήμερο

έστω κι αν πουλιέται σε χέρια επιτήδειων

έστω κι αν διψά για φώτα

για ενός λεπτού προβολέα

για χειροκροτήματα μεθυσμένα

για γελάκια και ματιές όλο νόημα

πνιγμένα στην φλυαρία κάποιου πιάνου

πόσο μοιάζουν μεταξύ τους τα ποιήματα !

έτσι απαιτεί η "βιομηχανία της τελειότητας"

να μοιάζουν τόσο, ώστε να μην αισθανθούν ποτέ

την καταδίκη της μοναξιάς..