« φ ό ν ι σ σ α »

« φ ό ν ι σ σ α »

τι `ταν κι αυτό Παναγιά μου !

πάντα μια ξένη γυναίκα θα κοίταζε

μια άλλη, μια περαστική, μια οποιαδήποτε

εκτός από την δική του

εκείνη την είχε να του σενιάρει το φαίνεσθαι

και μέχρις εκεί, μετά την ξεχνούσε

χρόνια κρατούσε αυτή η τακτική

να μη πάρει αέρα, να σκύβει, ίδιος ραγιάς

να προσκυνά την θέληση του

μια μέρα άδραξε ένα μαχαίρι και τον έσφαξε

η αγάπη και η φροντίδα της γι αυτόν, έγιναν μίσος

όταν μαθεύτηκε το φονικό, όλοι πήραν το μέρος της

μα κράτησαν καλά βουλωμένο το στόμα

πάγια τακτική, όπως όταν έβλεπαν τα τερτίπια του

κανείς δεν βρέθηκε να του πει κουβέντα

την έριξαν βαθιά στα μπουντρούμια

νια μπήκε, γριά βγήκε, ύστερα από χρόνια

ποτέ δεν γύρισε ξανά στο έρημο σπίτι

ποτέ κανείς δεν έμαθε που έφυγε και πάει..