« Η κουρτίνα »

« Η κουρτίνα »

χρόνια πίσω απ`την κουρτίνα, στο διώροφο το σπίτι

χάζευε κι αφουγκραζόνταν κι οσφριζόταν με την μύτη

τι θα πούνε οι γειτόνοι της τριβέλιζε το νου

έτρωγε ψωμί δικό της με την έγνοια τ`αλλουνού

ποιος θα κλα.. ποιος θα γελάσει, με ποιον βγαίνει η Μαρίκα

δεν την παίρνει την Ρωξάνη, γιατί δεν του δίνουν προίκα

είναι άτιμο σαράκι και μαρτύριο μεγάλο

να μην έχεις την δική σου, αλλά τις ζωές των άλλων

με τα τούτα και μ`εκείνα, πέρασε η ηλικία

και το δύστυχο κορμί της, έγειρε σαν ακακία

μα όταν κάπου συνερχόταν κι έφτιαχνε και την αφάνα

δάγκωνε τα δάχτυλα της και βλαστήμαγε μια μάνα

που στον έρωτα εμπόδιο κι όλη η ζωή της στράφι

κι έμεινε να ξεσκονίζει θέση στο δικό της ράφι..