με καθρέφτη μια ρυτίδα
κι ένα όνειρο πυξίδα
σε ζωγράφισα
κι όπως σκούριασε η μνήμη
πήρα όλη την ευθύνη
και γονάτισα
στοιχημάτισα με μένα
και ατέλειωτα για σένα
έγραφα γράμματα
πήρα κόλαση μαζί μου
και με ψέμα τη ζωή μου
την χρωμάτισα
μ`απαρνήθηκε το στόμα
ζητιανεύω το ακόμα
μα νικήθηκα
την απόρριψη γλεντάω
και την πίκρα σου ρουφάω
παραιτήθηκα
και με πιάνει και την πιάνει
την καινούργια μου ρυτίδα
το παράπονο
και το δάκρυ ψηλαφίζω
και με δάκρυ ζωγραφίζω
βλέμμα άπονο..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου