πόσο θέλεις να με αγγίξεις
είμαι βέβαιη πως θέλεις να με αγγίξεις
τρέμεις μέσα σου στην σιγουριά της επιθυμίας
την φοβάσαι..
μα δεν μπορείς ούτε καν να με πλησιάσεις
είμαστε τόσο μακριά, παντού
στα χρόνια
στα χιόνια
στον δρόμο
στα χιλιόμετρα
κι όμως το αισθάνομαι
πως θέλεις έστω για μια φορά
μοναδική, να με αγγίξεις
δεν ξέρω αν είναι πόθος
ή αναγνώριση
κάτι σαν του τυφλού το ψηλάφισμα
που ψάχνει να βρει την βολή του
κάπως έτσι με ζητάς
μια απλή αναγνώριση δια της αφής
μια χειραψία, έστω μόνο μια χειραψία
αγαπημένε μου
πάντα θα είσαι ο αγαπημένος μου
αυτός που χρωμάτισε
τα μεσήλικα μου παραμύθια
αυτός που είναι όλα μου τα ποιήματα μαζί
μια φιγούρα
μια φωτογραφία
ένα λάθος
μια άρνηση
μια χαμένη άνοιξη
στον χειμώνα της ζωής μου..
Απλά υπέροχο!!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήMμμμ, ωραίο και έξυπνο....
ΑπάντησηΔιαγραφή