« α ν ε μ ο σ τ ρ ό β ι λ ο ς »

« α ν ε μ ο σ τ ρ ό β ι λ ο ς »

σαν ανεμοστρόβιλος με πήρες μέσα σου, με σακάτεψες

έψαχνα να βρω την βολή μου, μάταια

γάντζωσα τα νύχια μου στο πρόσωπο σου να κρατηθώ

σε πλήγωσα και πληγώθηκα

άνισος αγώνας, όλα "τα σημεία" με το μέρος σου

με διέλυσες, με νίκησες κατά κράτος

έγδαρες την ψυχή μου, χάλασες την εικόνα

μου έλεγες πως κοκκίνιζες από ντροπή, συνέχεια και συνέχεια

κι όσο κοκκίνιζες, τόσο με έβαφες με την ντροπή - ξένη ντροπή -

στα σκοτεινά, στα μουλωχτά, με κόκκινο κατράμι

το άλλο πρωί, πλύθηκα να γίνω άνθρωπος

μα ήμουν άλλη..