« προς
πάντα ομοιοπαθή »
κλαίω για τον εμπαιγμό μου
όχι όπως παλιά
τα γηρατειά σοφία σέρνουν πίσω τους
και γνώση
δεν λιώνω τα σεντόνια μου
δεν βρέχω τα όνειρα μου
όχι
και μια που το ένιωσα
καλά μέσ`το πετσί μου
πως μόνη ίσως φίλη
είναι η μοναξιά μας
περιμένω νέες ευκαιρίες
και κανά δυο δικούς
- ξέμπαρκα αλάνια -
να συνυπογράψουμε
την ομολογία μου..
κλαίω για τον εμπαιγμό μου
όχι όπως παλιά
τα γηρατειά σοφία σέρνουν πίσω τους
και γνώση
δεν λιώνω τα σεντόνια μου
δεν βρέχω τα όνειρα μου
όχι
και μια που το ένιωσα
καλά μέσ`το πετσί μου
πως μόνη ίσως φίλη
είναι η μοναξιά μας
περιμένω νέες ευκαιρίες
και κανά δυο δικούς
- ξέμπαρκα αλάνια -
να συνυπογράψουμε
την ομολογία μου..
Συνυπογράφω αβίαστα και εν γνώσει των συνεπειών του νόμου...
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολύ ωραίο Πελαγία.....