« έ κ φ ρ α σ η »

« έ κ φ ρ α σ η »

όποτε δω ζευγάρια να φιλιούνται

κι ανέμελα να δίνονται

μέσ`των ματιών μου την οθόνη

πάντοτε κλαίω

πάνε χρόνια πολλά που κλαίω

με των άλλων τα φιλιά

κόβω σαν ρόδι τον έρωτα τους

και γεύομαι τα σποράκια

των ονείρων τους

κόκκινα και ζουμερά σαν νιάτα

και δυο ζευγάρια χείλη

ν`ανταλλάσσουν το μαντάτο του πόθου

σαν τους χυμούς της άνοιξης

σαν των καρπών το ωρίμασμα

πόσο θα`θελα να πήγαινα πίσω

στου χρόνου που μ`απόμεινε

τις θύμησες

να κλείσω τα μάτια

να φιλήσω τυφλά, να φιληθώ

κι ας πονέσω μετά

θα`ναι από τον δικό μου πόνο

από τον δικό μου έρωτα

που γεύτηκα το άγουρο φιλί του

κι όχι των ζευγαριών που σμίγουν

η ανάσταση ..