« χ α θ ή κ α μ ε »

« χ α θ ή κ α μ ε »

χαθήκαμε, μέσα σε γλώσσες διαφορετικές

μέσα στον πύργο της Βαβέλ

χαθήκαμε

μέσα σε πόλεις που μας χωρίζουν μακρινές

εκεί που το αντίο, αίμα στάζει

χαθήκαμε έρωτα μου, σε μονοπάτια του μυαλού

που ορίζουν ανεκπλήρωτες επιθυμίες

επί τέλους χαθήκαμε

μα, αν βρισκόμαστε, έστω σ`ένα δίστιχο των δακρύων μου

σε μια αθώα πονηρή σκέψη, στην λαχτάρα να σε δω

θα ρίχναμε κουράγιο στην προσμονή

θα βάζαμε θεμέλιο στο όνειρο

το όνειρο να πάψουμε να υποφέρουμε χωριστά

χρόνια τώρα

κλέβοντας ο ένας από τον άλλο

την ανάγκη να ζει μέσα του..