« η Αφίσα »

« η Αφίσα »

καθημερνά τον τύφλωνε η γύμνια της !

κατάκοπος από την χτεσινή αγρύπνια, να την σκέφτεται

ιδρωμένος όλη μέρα, να την θυμάται

για την αφίσα μιλώ, εκείνη που κατέβασαν,

μη λάχει και τρακάρει πάνω της κάποιο αυτοκίνητο

κι έτσι μάγκα μου, ήρθαμε στην ίδια θέση

εσύ έχασες την θεογκόμενα που "έπαιρνες"

στα μοναχικά σου ταξίδια κι εγώ τιμωρήθηκα

γιατί σ`έχωσα πρωταγωνιστή στο κείμενο μου

έτσι, δίχως να σε ρωτήσω

υπήρξαμε θύματα του ίδιου χαφιέ

ξεκρέμασαν την αφίσα, με πρόσχημα, δεν λέω,

την στιγμάτισαν, κοινωνίες Φαρισαίων, τι να πεις

είδες ; ξεχάσαμε και τι διαφήμιζε

κι όλοι όσοι έτυχε να την δουν,

εστίαζαν πάνω της, ξεχνώντας το προϊόν

ωραία γυναίκα φίλε μου,

άραγε σου`μεινε κάτι από δαύτη ;

η αύρα της ίσως ;

(πόση αύρα μπορεί να έχει μια αφίσα)

το αγαλμάτινο κορμί της ;

η υποψία πως θα μπορούσες να την έχεις,

έστω για μια νύχτα ;

έτσι είναι οι αφίσες

διαλαλούν την ζωή, με δικό τους τρόπο

κραυγάζουν ένα ψέμα, μια απάτη,

παίζοντας με την αλήθεια,

με την κατάντια μας..