« ξ α ν ά »
ορκίσου ότι μ`αγαπάς, ορκίσου
αυτή η αμφιβολία με σκοτώνει
κι ως πίνω μια αψέντι, μια αφιόνι
πεθαίνω χωριστά, μα και μαζί σου
κομμάτια η ψυχή και την αγόρασες
η φύση μου, είναι δεύτερη δική σου
το σπάταλο κορμί μου απέναντι σου
το γλέντησες, το ήπιες, το εχόρτασες
δεν ρίχνω άλλο αψέντι για σπονδή σου
μαζεύω τα σπασμένα απ`το πάτωμα
με θες, μ`αναζητάς, στερνό αμάρτημα
η ύστατη για σένα διαδρομή σου..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου