« οι σταθμοί όλου του κόσμου »

« οι σταθμοί όλου του κόσμου »

Πάντα κρύβουν μιαν αγάπη οι σταθμοί όλου του κόσμου

μιαν αγάπη που ανθίζει από εκεί που ξεψυχά

μιαν αγάπη που απαρνιέται, ότι ήσουνα δικός μου

και η καρδιά βρίσκει αιτία κι αφορμή να σε ξεχνά

Πάντα γδέρνουν αναμνήσεις τους σταθμούς των προαστίων

αναμνήσεις που βαραίνουν ωσάν πέτρα την καρδιά

αναμνήσεις που σαν τίτλοι σε εξώφυλλα βιβλίων

ζουν εκεί, να μας θυμίζουν, πως υπήρξαμε παιδιά

Και το σφύριγμα των τρένων, της ψυχής ο βρυχηθμός

που σαστίζει στην ανάγκη πως θα μείνει πάλι μόνη

αφουγκράζεται και θέλει ο επόμενος σταθμός

στην ταμπέλα του να γράφει, "σ`αγαπώ, μη με λησμόνει"