" Χ ο ρ ε ύ τ ρ
ι α "
κουράστηκε..
και έγειρε πάνω στον
ένα ώμο
σα να`ταν σε καράβι,
σιμά στην κουπαστή
χρόνια πολλά τα
ίδια, ρεζίλι για στολίδια
και ρυθμικό το βήμα
για να`ναι αρεστή
σαν τι να την
πτοήσει; μόνο η λαμαρίνα
καλά πυρακτωμένη,
Θεέ, πως την πονά !
αντέστρεψε την φύση
ορθώθηκε και λέει
πως πρέπει με
κουράγιο στα δύο να πατά
"αφεντικό σου
κάνω; μπορεί και να πεθάνω
παίξε ν`ακούω ντέφι,
λάλα το ρυθμικά
κι αν έρθω εις το
κέφι, όλα καλά τα κάνω
μα θέλω να με θάψεις
μαζί με τον χαλκά"
Αυγερινέ και Πούλια,
τα βρώμικα μου τούλια
σε σας θα τα χαρίσω,
μαζί με το τομάρι
σαν κάποτε ψοφήσω,
μόν`όνομα θ`αφήσω
κι όλοι θα λένε,
"ο Μάρκος, μας βγήκε παλικάρι"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου