" το χρονικό ενός κουραμπιέ "

" το χρονικό ενός κουραμπιέ "

Μάλωσε το λουκούμι με έναν κουραμπιέ

ποιος απ`τους δυο λερώνει με άχνη τον μπουφέ

τινάχτηκε το πρώτο, με νάζι κι ομορφιά

κι ευθύς ορμάει ο άλλος, το πιάνει απ`τα μαλλιά

Κάτσε του λέει στ`αβγά σου, μην κάνεις φασαρία

το βλέπω να στραβώνει η έμορφη Κυρία

κι αυτό, που ήταν νέο κι αυθάδικο πολύ

του τίναξε στα μάτια, την σκόνη απ`το κωλί

Ορμάει κατά πάνω τότε ο κουραμπιές

που ήτανε λεβέντης και όχι ρεμπεσκές

είχε τέλειους τρόπους, ευγένεια και ήθη

μα πάνω στην παλαίστρα, ο δόλιος, διελύθη

Που πας ρε Καραμήτρο, αφού είσαι αφράτος

με βούτυρο αιγοπρόβειο, γλυκός και κοτσονάτος

μείνε να καμαρώνεις τίγκα στο μυγδαλάκι

και μη πας να τα βάλεις με φίνο λουκουμάκι

Έτσι, από χρόνια τώρα, υπάρχει αντιζηλία

ο κουραμπιές δεν θέλει λουκούμι με καμία

γι αυτό και μάθετε το, πάντα εις τις γιορτές

λουκούμι δεν υπάρχει, μονάχα κουραμπιές..