« η άδεια φοντανιέρα »

« η άδεια φοντανιέρα »

(αγαπημένο μου, του 2010..

Μαρία μου, "της εγκατάλειψης")

***************

Έκανε μόνη τις γιορτές

με αναμνήσεις ζωντανές

σαν κάποτε το σπίτι της

που γέμιζε με γέλια

τώρα οι καρέκλες αδειανές

ο ξεφτισμένος καναπές

κι ένας μουρμούρικος μανές

να κλαίει για μια συντέλεια

Έκανε μόνη τις γιορτές

και δεν εσκέφτηκε ποτές

πως πολεμά το σήμερα

στο χτες να πάρει δώρο

μα δεν την έψαξε κανείς

κοίτα ρε φίλε μου να δεις

ακόμα και η μοναξιά

έχει αβανταδόρο

Έκανε μόνη τις γιορτές

να ταξιδεύει σε γιορτές

και μέσα της ευχότανε

για να περάσει η μέρα

έφυγαν ώρες και στιγμές

- πάντα ο ίδιος αμανές -

και ένα βλέμμα απλανές

να προσπαθεί να γαντζωθεί

σε άδεια φοντανιέρα..