" α π ο ξ έ ν ω σ η "

" α π ο ξ έ ν ω σ η "

Δίπλα δίπλα κάθονται, μα λέξη δεν μιλάνε

κι έμαθαν πλέον στα τυφλά τις ώρες να μετράνε

δες τους πως συμβιβάστηκαν, χωρίς διαμαρτυρίες

σε μια ζωή αδιάφορη, με δίχως αβαρίες

Γαληνεμένη η όψη τους, μπορεί κι ευτυχισμένοι

μα η ειρωνεία είναι μια, στο ίδιο σπίτι, ξένοι

δεν πέρασαν τον έρωτα ; τα πάντα ξεχαστήκαν

ο χρόνος τους μαστίγωσε, οι ομορφιές χαθήκαν

Τώρα φαντάζουν και οι δυο, σαν πύργοι από σκάκι

που από στραβή βρεθήκανε στο ίδιο το γιατάκι

και όμως, δίπλα κάθονται, με βλέμμα πλανεμένο

αντρόγυνο ήταν κάποτε, πολύ ευτυχισμένο..